Voorgeslachten kwijnden henen,
en wij bloeien op hun graf.
Ras zal ’t nakroost ons bewenen:
’t mensdom valt als blaad’ren af.
’t Stof, door eeuwen saamgelezen,
houdt hetzelfde graf bewaard.
Buiten U, o eeuwig Wezen,
ach, wat was de mens op aard!